Gedichten en foto's, een gouden combinatie

Ik kwam een gedichtenbundel tegen op mijn boekenplank, een bundel van Fernando Pessoa. Jaren geleden kwam ik via het werk wekelijks bij een man die stapel was op literatuur en poëzie. Overal lagen en stonden boeken, en aangezien ik ook niet vies ben van een goed boek, of een mooi gedicht was het voor mij een feestje. Ik heb door hem kennis gemaakt met dichters en schrijvers die ik nog niet kon, en Passoa was er daar een van. 

Ik heb gisteren al een gedicht van hem geplaatst, en dat gaat vaker gebeuren. Ze zijn niet altijd even zonnig, gaan met grote regelmatig heel diep, maar ik vind ze geweldig mooi.

Zoals ook het volgende gedicht. Het gaat over een kerkklok, en laat ik nu ook ergens nog een foto hebben van een kerktoren. Een gouden combinatie, zoals ik al zei....

O kerkklok van mijn dorp,

Klaaglijk in de kalme namiddag,

Tot binnen in mijn ziel weerklinkt

Je elke en iedere klepelslag.

 

En zo langzaam is je luiden,

Zo bijna triest van dit leven,

Dat je eerste slag zelfs lijkt

Reeds eerder te zijn gegeven.

 

Al luid je ook nog zo nabij

Wanneer ik langsloop, dwalend immer,

Je bent als een droom voor mij.

Je klinkt in mijn ziel van ginder.

 

Bij elke slag van jou in mij,

Trillend in de open hemel,

Voel ik verder het verleden,

Voel ik verlangen dichterbij.

 

Fernando Passoa 1913