Ik ben pup, ik luister niet....

Ik was druk bezig om nu eindelijk eens het beeld voor de Bullekerk op de foto te zetten. Want als je het verhaal van de Bullekerk wil vertellen dan hoort dat beeld er ook bij. Dat verhaal komt later, want er kwam opeens een Frans buldoggie in beeld, en die krijgt nu voorrang. De foto van het beeld heb ik ook, ja ik was vrij helder die dag. Iets minder vast in de handjes, dat dan weer wel, want een bewegelijk hondje fotograferen is niet makkelijk. En het was de eerste keer dat ik vroeg of ik een paar foto's mocht maken, want meestal doe ik dat gewoon zonder het te vragen. Nu hing de voor mij gevoelsmatige zware verwachting van het baasje om mijn nek, want je vraagt of je foto's mag maken, en dan wil je toch een beetje kwaliteit leveren. En dat laatste is achteraf niet gelukt, al vind ik het zonde om ze als mislukking in de vuilnisbak te verplaatsen. Daar hebben we dan een blog voor, de plek voor leuke verhalen en beweeglijke overbelichte foto's. 

Zijn jullie er klaar voor?

Buldoggie 1: baasje probeert de aandacht van bulletje mijn kant op te krijgen, maar met een zak eten voor de neus en ik aan de andere kant, ja dan weet je waar doggie voor kiest. Niet slim van baas, ook niet slim van mij. 

Buldoggie 2: De draai-methode, oftewel de aandacht de andere kant op krijgen. Lukte ook niet helemaal.

Buldoggie 3: het kwartje valt, maar ja, dan is Aggie er weer niet klaar voor. Resultaat; een bewogen doggie.

Maar kun je begrijpen dat ik het moeilijk vind om deze foto's dan als mislukt in de vuilnisbak te laten verdwijnen? En daarmee ook een beetje het verhaal? Doen we dus niet, foto's en verhaal zijn hierbij vereeuwigd tot in de eeuwigheid ( zonder amen )