De kunst van het kijken

Afgelopen maandagochtend naar het Zaans museum geweest. Vroeg in de ochtend voor alle drukte losbarst, en ik moet zeggen dat ik het aardig naar mijn zin heb gehad. Veel gezien, veel bekeken, en als je je nu afvraagt wat dat te maken heeft met een terras op de Dam in Zaandam dan kan ik alleen maar zeggen; veel.

Omdat er ten eerste een foto tentoonstelling was genaamd 'Stroom, de Zaan in beweging'. Foto's van de Zaanstreek die laten zien hoe industrie zich vermengd met wonen en recreatie en natuurlijk de natuur. 

Ten tweede, schilderijen. Je kunt er gewoon voorbij lopen en in een flits zien dat daar een schilderij hangt, maar je kunt er ook de tijd voor nemen en kijken, kijken en nog eens kijken. Dan valt je opeens op hoe een schilderij is opgezet, het spelen met kleuren en licht en donker, de streken verf die zichtbaar worden als je het even beter bekijkt. kortom je wordt even één met de persoon die het gemaakt heeft.

Ik heb dat gevoel in ieder geval wel, en dat maakt een museum bezoek leuk, en ik heb mezelf voorgenomen om het vaker te gaan doen. Lang leve de VIP kaart!

Maar nu weten jullie denk ik nog steeds niet wat nu de connectie is tussen de foto van het terras en het kijken naar iets in een museum. Het kijken, oftewel de kunst van het kijken.

Je kunt in de stad lopen en blind zijn voor de omgeving, je ziet het wel maar daar houd het ook mee op. Of je neemt de tijd, gaat ergens zitten of je staat even stil, en je kijkt. Ik durf te wedden dat je dan dingen gaat zien die je voordien niet zag, of het viel je gewoon niet op. 

Zoals dit terras, heel simpel maar wanneer je de tijd neemt om te kijken, dan zie je veel en dat is de kunst van het kijken. 

Wat mij opviel tijdens het museumbezoek was de snelheid waarmee bezoekers zich door het museum verplaatsen. Sommige nemen nog de tijd om te kijken, maar vaak zie je dan toch mensen die gevoelsmatig op een soort van tijdlijn zitten en aan het scrollen zijn en zoveel mogelijk in zo min mogelijk tijd proberen te bekijken. 

Zie je dan nog wel iets?

Het was voor mij ook een uitdaging om, ondanks dat gevoel van stress dat in dit soort situaties bij mij kan opkomen, toch de tijd te nemen, en ik moet zeggen dat de stress verdween en plaats maakte voor een soort van verwondering. En dat duurde bijna twee uur, want zo lang heb ik daar rond geslenterd en gekeken.

Een wordt vervolgd zit er aan te komen....

Vergeet ik bijna het belangrijkste, de link naar de site van het Zaans museum: https://zaansmuseum.nl/